This slideshow requires JavaScript.
Je weet dat je in het zuiden woont wanneer je blij bent als het 26°C is, omdat het dan eindelijk wat koeler is. De afgelopen weken hebben we nog lekker kunnen genieten van “l’été toulousain”. Zelfs een brood halen in de zon wordt een gezellig uitje (ik ben met weinig content, he).
Martine, een tante van Danil, is een aantal weken in Toulouse samen met haar moeder, Marcelle. Ze hebben ons een paar keer uitgenodigd om te komen lunchen in het huis van vrienden waar ze verblijven. Het huis ligt in de buurt “Lardenne”, in het zuid-westen van de région toulousaine, op een half uurtje fietsen van het centrum. Beide keren was het afmattend heet, en hebben we enorm van de koelte van de tuin genoten. Om nog maar te zwijgen van de heerlijke gerechten die Martine op tafel toverde; ik heb me eindelijk verzoend met kabeljauw en ben een nog grotere fan van magret de canard geworden. We hebben zelfs verse laurier, rozemarijn en tomaten (gele en rode) uit de tuin meegekregen.
Wil, een goede vriend van Sophie, heeft een blitsbezoek aan Toulouse gebracht en samen met Sophie zijn we de bergen ingetrokken, in de buurt van Tarascon-sur-Ariège. Dat was gelijk de ideale gelegenheid om mijn nieuwe dagrugzak uit te testen die ik gekocht heb met de bon die ik alvast voor mijn verjaardag gekregen had van Nancy (merci Nancy!!). We zijn een beetje laat vertrokken (ahum), maar ondanks een onweersbui(tje), een brand(je) en een extra onverwachts klim(metje) zijn we dankzij het perfecte time-management van Sophie nét voor donker aan de auto teruggekomen. De wandeling was prachtig, met zicht op mooie glooiiende hellingen en een aantal pieken, we hebben onnoemelijk veel kikkers en zelfs een héél kleine kolibri gezien. Hij was zo klein dat we eerst dachten dat het een beetje een grote bij was. Het hoogtepunt van de wandeling was absoluut de duik in het bergmeertje waar we ook geluncht hebben (om 17u30…).
Over kolibris gesproken; Danil heeft er eentje in onze keuken gezien op een namiddag; kwam zomaar binnenvliegen, maakte een rondje en was het raam weer uit.
We hebben ons ingeschreven in de “Médiathèque José Cabanis”, een enorm groot centrum waar je niet alleen boeken, cd’s, dvd’s en tijdschriften kan uitlenen, maar waar er ook materiaal ter beschikking staat om interactieve cursussen te volgen, en er een mooie ruimte is voor exposities, maar ook om lekker rustig een film te bekijken. Zeker bij slecht weer gaan ze me daar veel zien, denk ik.
We zijn ondertussen ons appartement beetje bij beetje in orde aan ‘t brengen (nee, de dozen met glazen zijn nog steeds niet allemaal opengemaakt) en we hebben zelfs al een aantal spullen verkocht. Het gasfornuis, de zes stoelen en mijn bureau zijn allemaal aan een goeie prijs de deur uit. Joepie!
Onmogelijk om in het zuiden te wonen en om GEEN pétanque te spelen. Met Danil z’n vorige collega’s en Sophie & Nico hebben we een avondje op de Place du Ravelin gespeeld. Er was gelukkig af en toe een zuchtje wind om ons te verkoelen en natuurlijk was er de pastis!! Ik vind dat eigenlijk helemaal niet lekker, maar ‘t is onmogelijk om te pétanquen ZONDER pastis. Ook de grote plateaux met kaas en charcuterie van het café op de hoek hebben natuurlijk bijgedragen tot de sfeer. Toen het écht te donker werd om de cochonnet te zien, hebben we nog wat “bouchons” gegeten (mét cocktail uiteraard) in een restaurant met specialiteiten uit La Réunion. Toen ook die sloten, zijn we nog “één glas” gaan drinken bij Régis, hebben we op de tafel geschreven, pingpong gespeeld,… Kortom, een gezellig avond.
We hebben een leuke boekenwinkel ontdekt waar je echt verloren kan lopen, “Ombres Blanches” moet al jaren bestaan, waarschijnlijk werd de winkel steeds uitgebreid en de bestaande muren doorgebroken. Heel gezellig, maar ze hebben slechts een halve tafel met “littérature nordique” met welgeteld één Belgisch boek (“Het Verdriet Van België”), maar ik was blij om te zien dat “Max Havelaar” in de Franse vertaling van Philippe Noble er bij lag. Aan de boekenwinkel is er ook een leuk theehuisje waar er een “décrochage” (tegengestelde van “vernissage”) was van een mini-tentoonstelling van het atelier “Double-Boucle” waar ik me trouwens vandaag ben gaan inschrijven om een naaicursus te gaan volgen. Volgende week is de eerste les, spannend.
Zondag was het de eerste zondag van de maand en dan zijn alle staatsmusea in Frankrijk gratis. Er zijn er nogal wat in Toulouse, maar we zijn begonnen met het Musée des Augustins, een oud klooster dat een nieuwe bestemming als museum heeft gekregen. De meeste religieuze kunst is niet echt aan mij besteed, maar het gebouw en vooral de moestuin zijn prachtig.
Gisteren hadden we via CouchSurfing een afspraak gemaakt in het Parc Royal om samen met een aantal mensen te yoga’en. We waren met een tiental, allemaal leuke mensen, ik kijk er al naar uit om volgende week terug te gaan.
Het weekend is ook ideaal om “bij te bellen”; mama heeft honderduit over de vakantie in Macedonië verteld, Amélia over al haar voorbereidingen voor het nieuwe academiejaar en Eva over eventueel mogelijke wilde plannen. En ik kijk er al naar uit om volgend weekend met Djasmine te bellen. Nu nog zien dat ik Fré te pakken krijg voor hij naar Azië reist. Over vakanties gesproken; Soph & Nico zijn naar een land met een moeilijke naam (Kirgyzië ? Kirgyzistan?) en komen pas op 19 september terug, boehoe, dat lijkt nog zo lang…
Oh ja, hij zal het waarschijnlijk ontkennen in alle toonaarden, maar Danil eet tegenwoordig kaas. Jaja, de kaasboerin herkent hem zelfs iedere keer hij langsgaat en slaat altijd een praatje. Ok, ik heb ‘m nog niet kunnen overtuigen om een stuk camembert te eten, maar de Morbier, Tome de Savoie en geitenkaas gaat erin als zoete koek.
Tussen de foto’s zie je ook een aantal beelden van de Garonne, de rivier die door de stad stroomt en werkelijk het kloppend hart van jong Toulouse is; waterskiën, picknicken, dansen, musiceren, aperitieven,… het gebeurt allemaal aan de waterkant.
En hoe gaat het met jullie? Hoe is de eerste schoolweek verlopen? Iedereen terug aan het werk? Of zijn er nog die vakantie hebben?
Read Full Post »
Zambonis and Inukshuks 